Na przełomie sierpnia i września dojrzewa czarny bez, zwany również dzikim bzem lub hyćką.

Jest on zaliczany do najstarszych roślin leczniczych. Posiada właściwości napotne, przeciwgorączkowe, przeczyszczające, moczopędne, przeciwbólowe, wykrztuśne, przeciwreumatyczne, wzmacniające naczynia włosowate. Suszone kwiaty są używane w leczeniu przeziębień, grypy, początkach zapalenia płuc, jako środek napotny, przy katarze, a także przy kaszlu i jako środek wykrztuśny. Owoce są dobrym środkiem przeczyszczającym przy niestrawności i nieżycie jelit, regulują trawienie, działają napotnie, przeciwbólowo, moczopędnie. Z kolei sok z owoców zmniejsza ilość cholesterolu we krwi.

Drobne, czarnofioletowe owoce są bardzo soczyste. Warto wiedzieć, że wszystkie części czarnego bzu w stanie świeżym posiadają właściwości toksyczne, ale tracą je po suszeniu lub gotowaniu. Zbiera się je ścinając całe baldachy. Świeże owoce bzu z baldachów można zdjąć widelcem. W kuchni polskiej przygotowuje się z niego soki, konfitury, marmolady, powidła, musy, syropy, herbatki, wódki i wina.